Hits: 2

Bu birinci sınıf standart zoom, Tamron 17-70 mm f/2.8, Sony APS-C kullanıcıları için hoş bir seçenek, ancak bazıları bunu oldukça hantal bulabilir.

Sony, Alpha 7 ve Alpha 7R‘nin piyasaya sürülmesiyle 2013 gibi erken bir tarihte kamera pazarındaki dengeleri değiştirdi. Bu tam kare aynasız kameralar, daha önce APS-C kameralar için kullanılan mevcut E montajını kullanıyorlardı. O zamandan beri, Tamron neredeyse tüm dikkatini tam çerçeve lenslerin geliştirilmesine verdi ve bu zaman zarfında daha küçük format olan APS-C nispeten ihmal edildi.

Tamron, 17-70 mm f/2.8 Di III-A VC RXD ile bu konuda bir fırsat keşfetti. Kağıt üzerinde, Sony‘nin A6000 serisi kameraları için şimdiye kadarki en çekici zum 900 Euro gibi çok uygun bir fiyata geniş bir odak uzaklığı aralığı ve geniş bir maksimum diyafram açıklığı sunuyor. Sony iki eşdeğer rakip sunmakta, ancak E 16-55 mm f/2.8 G‘nin daha kısa bir telefoto odak uzunluğu var, optik sabitleme gerektirmiyor ve fiyatı 1.250 Euro iken, E 16-70 mm f/4 ZA OSS benzer bir yakınlaştırma aralığı sunuyor, ama bir f-stop değerinde daha yavaş ve kötü hava şartlarına karşı korumasız olup 810 Euro‘dur. Bu, fotoğraf meraklısı Sony APS-C kullanıcıları için ideal bir lens olabilir, ancak vaad ettiği performansı gerçekleştiriyor mu?

Özellikleri

Yakınlaştırma aralığı ve alan derinliği üzerindeki kontrol açısından 17-70 mm f/2,8 lens, tam ekran modunda 24-105 mm f/4 lens ile neredeyse aynı rolü oynar. RXD‘nin baş harfleri, odaklanmak için sessiz bir step motorun kullanıldığını, VC ise optik olarak stabilize edildiğini gösterir. Bu hayati önem taşır çünkü Sony‘nin APS-C kamera gövdeleri arasında yalnızca üst uç A6500 ve A6600 gövdeye entegre stabilizasyona sahiptir. VC sistemi ise, maksimum etkinlik için kendi işlemcisine sahiptir. Video çekenler, tepkiyi farklı kamera hareketlerine uyarlayan yeni bir yapay zeka tabanlı sistemden yararlanırlar.

Optik açıdan Tamron, üç asferik ve iki düşük dağılımlı (LD) cam element içeren 16 elementli, 12 gruplu bir tasarım kullanıyor. Bu tasarım, köşeden köşeye yüksek derecede görüntü netliğini vaat ediyor. Tamron ayrıca, mümkün olan en temiz görüntüleri sunmak için Sony kameralardaki lenslerin gölgeleme, renk sapmaları, eğrilik ve bozulma için düzeltmelerinden en üst düzeyde yararlanıyor.

Diğer özellikler arasında geniş açıdan telefoto lense yakınlaştırırken 19 cm ile 39 cm arasında minimum odak mesafesi bulunuyor. Bu, kabaca üçte bir orijinal boyu gibi yararlı bir yüksek büyütme sağlar. Lensin üzerine, 67 mm çapındaki filtreler takılabilir ve taşıma için ters çevrilebilen bir süngülü siperliği ile birlikte satılıyor. Gelecekte aygıt yazılımını güncellemeniz gerekirse, bu kamera gövdesi aracılığıyla yapılabilir.

Yapı özellikleri

İşleme kalitesi açısından, burada eleştirilecek çok az şey var. Gövde, ağırlığı kontrol altında tutmak için plastikten yapılmış, ancak dokunulduğunda mükemmel bir dayanıklılık hissi veriyor. Lens ayrıca neme dayanıklı bir yapıya ve ön elemanda su damlacıklarını ve parmak izlerini engellemek için florin kaplamaya sahiptir. Geniş zoom halkası gövdenin ön tarafında, daha dar netleme halkası ise kamera gövdesine daha yakın. Ancak bizi hayal kırıklığına uğratacak bir şekilde, kamera üzerinden ayarlanacak odak veya görüntü sabitleme modu anahtarları yok.

17-70 mm zoom lensin en çok dikkat çeken şeyi boyutu. 75 mm çapında ve 119 mm uzunluğunda, APS-C E-mount kameralar için özel olarak geliştirilmiş en büyük standart zoomdur diyebiliriz. Bunun bir yan etkisi, kameranın objektif yuvası ile esasen uyumsuz olması ve kadrajın sol alt kısmında yoğun gölgeler oluşturmasıdır. 525 g ağırlığıyla Sony rakiplerinin hepsinden daha ağır. Bu zoom aralığı ve maksimum diyafram açıklığı için kaçınılmaz değiş tokuş denilebilir.

Fiziksel olarak 17-70 mm, Sony‘nin SLR şeklindeki Alpha 7 kameralarıyla uyumludur. Ancak aynı şey, kullanılması amaçlanan çok daha küçük APS-C gövdeleri için doğru değildir. Bunu orijinal A6000 ile test ettik ve burada telemetre tarzı kompakt gövdeyle oldukça zayıf ayarlanmış, öne ağırlıklı bir kombinasyonla sonuçlandı. Lens gövdenin birkaç milimetre altında olması kamera kalitesine gölge düşürüyor. Denge ve taşınabilirlik arıyorsanız, piyasada daha iyi seçenekler bulabilirsiniz.

Otomatik odaklama

Sony, E-mount protokollerini Tamron dahil üçüncü taraf lens üreticilerine lisanslı olarak kullanıma sunuyor. Bu, 17-70 mm f/2.8‘in Sony kameralarla sorunsuz çalıştığı ve göze otomatik odaklanma ve doğrudan manuel odaklama dahil olmak üzere şirketin tüm odaklama teknolojileriyle tam uyumlu olduğu anlamına geliyor.
Alpha 6000 ile kullanıldığında, lens hızlı ve neredeyse sessiz bir şekilde odaklanıyor. Alan derinliğinin en az olduğu telefoto ucunda tamamen açık diyaframda çekim yaparken bile odak doğruluğuyla ilgili hiçbir sorun yaşamadık.

Öte yandan, manuel odak deneyiminden etkilenmedim. AF motorunu çalıştırmak için odak halkasını kullanan, elektronik odaklamalı bir tasarıma sahip. Ancak, küçük ayarlamalar yapmaya çalışmak biraz zorlayıcı ve odak ince ayarını yaparken sekmeli adımlar hissediliyor. Sony lenslerin aksine, odaklama sırasında optik sabitleme çalışmıyor. Bu, özellikle telefoto fotoğraflar çekerken yakınlaştırılmış görüntünün bulanıklaşmasına neden oluyor.

Görüntü kalitesi

Lens performansının çok az çekincesi olan bir alanı da görüntü kalitesidir. Oldukça basit, mükemmel. Tamron‘a göre Sony‘nin 16-55mm f/2.8‘in kalitesine ulaşılması gerekiyor ve Tamron‘un bu hedefe ulaştığını rahatlıkla söyleyebiliriz.

Özellikle detayların yeniden üretilmesi gerçekten çok etkileyici. Her zamanki gibi, lens en iyisi aralığının ortasında; 35 mm işaretinde, f/2,8‘de bile etkileyici bir köşeden köşeye detay sunuyor. Geniş veya telefoto ucu yakınlaştırın ve merkez son derece keskin kalırken köşeler biraz daha yumuşak oluyor. Telefoto lens ile f/8‘de çok iyi çekim yapılıyor, ancak geniş açı ile asla aynı seviyeye ulaşamıyor. Ancak, bunu yalnızca görüntü dosyalarınızı ekranda yakından görüntülerken veya gerçekten büyük baskılar yaparken fark edeceksiniz.

Tamron, kameranın JPEG dosyalarında veya RAW işleme sırasında otomatik olarak düzeltilebilen güçlü düz çizgi bozulmasına izin vererek bu etkileyici keskinliği modern bir şekilde elde etmiş. 17 mm‘de, aralığın geri kalanında belirgin yastık şeklinde bozulmasına yol açmadan önce 20 mm‘de nötralize olan güçlü ve karmaşık fıçı şeklinde distorsiyonu var. Bu nedenle, kadrajın kenarında düz çizgiler doğru şekilde görüntülenmesini isterseniz, kamera menüsünde bozulma telafisini etkinleştirmeniz gerekir.

Bu boyuttaki bir lenste büyük bir yakınlaştırma oranı ve hızlı bir diyafram açıklığının kombinasyonundan kaynaklanan bir başka dezavantaj da vinyet etkisidir. Yine, en çok zoomun her iki ucunda da belirgindir; köşelerde herhangi bir kararma belirtisini bastırmak için f/5,6‘da durmanız gerekir. Ancak 35 mm konumunda etki büyük ölçüde azalır. Adobe, bu vinyet oluşturmayı Camera RAW‘da gözle görülür şekilde düzeltmekte. Sonuç olarak, geniş diyafram açıklıkları ile çekilen görüntülerde yapay olarak parlak köşelerden kaçınmak için telafiyi önemli ölçüde sıfırlamanız gerekecektir.

F/2,8 diyafram açıklığı ve kısa minimum odak mesafesi ile bu, seçici odak ile çalışmak için kullanışlı bir lens. Tipik olarak, bulanık arka planlar, zaman zaman „soğan halkası“ etkileri meydana gelse de, pürüzsüz ve çekici bir şekilde sunuluyor. Telefoto lens ile, görüntünün köşelerine doğru bulanık vurguların fiziksel vinyet etkisi nedeniyle kırpılmış daireler olarak göründüğü bir kedi gözü efekti de göreceksiniz. Ancak, bu tür bir lensten böyle bir olgu beklenmelidir.

17-70 mm, doğrudan ışığa doğru çekim yapmayı da zarif bir şekilde ele alıyor. Görüntü dosyasının gölge alanlarında yapılan önemli ton ayarlamalarıyla bile, kadraja güneş veya sokak lambaları gibi güçlü ışık kaynakları girerken parlama ile ilgili önemli sorunlar görmedik.

Son olarak, optik stabilizasyon çok iyi çalışıyor. Geniş açı ucuna doğru sadece 0,3 saniyelik enstantane hızıyla bile titrememiş görüntüler elde edebildim, bu da muhtemelen lens tabanlı bir sistemden beklendiği kadar iyi.

Sonuç

Sony APS-C kameraları kullanan ve yüksek kaliteli devamlı kullanılabilen bir zoom arayan fotoğrafçılar için Tamron 17-70 mm f/2.8 Di III-A VC RXD, birçok yönden mükemmel bir seçimdir. Optik kaliteden ödün vermeden geniş bir maksimum diyafram açıklığı ve gerçekten kullanışlı bir odak uzaklığı aralığının ikna edici bir kombinasyonunu sunar. Sony E 16-55 mm f/2.8 G‘nin yanı sıra, son teknoloji A6000 serisi modeller için mevcut olan kötü hava koşullarına dayanıklı tek seçenek. Bununla birlikte, optik stabilizasyonu sayesinde, IBIS‘siz gövdelerde kullanım için çok daha iyi bir seçim. 350 Euro daha ucuz olması da ikna edici bir diğer avantaj.

Aslında benim tek gerçek çekincem boyutu ve ağırlığı. Bu lens, dengesiz bulduğum küçük Sony APS-C modellerinden daha büyük olan SLR‘lerle kullanım için daha uygun bir lens. Aslında, Tamron‘un bunu Fujifilm X gibi diğer objektif yuvalarında yaptığını görmek isterdim, ancak maalesef diğer kamera üreticileri üçüncü taraf lens üreticilerine yardım etme konusunda Sony kadar ileri görüşlü değiller.

Genel olarak, yine de, bu cazip bir fiyata iyi bir lens. Daha küçük ve daha hafif bir seçenek arayan Alpha 6000 serisi kullanıcılara Sony‘nin E 16-70 mm f/4 ZA OSS‘si daha iyi hizmet verilebilir, ancak boyut uyumsuzluğunu tolere etmek isteyenler için Tamron 17-70 mm mükemmel sonuçlar sunuyor.